-ถั่ว-

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าชายองค์หนึ่งปรารถนาจะแต่งงานกับเจ้าหญิง แต่เจ้าหญิงนั้นต้องเป็นเจ้าหญิงที่แท้จริง เขาเดินทางไปทั่วโลกเพื่อตามหาเจ้าหญิง แต่กลับไม่พบที่ใดเลย แม้เจ้าหญิงจะมีอยู่มากมาย แต่ก็ยากที่จะพิสูจน์ว่าแท้จริงแล้วเป็นเจ้าหญิงที่แท้จริงหรือไม่ พวกเธอมักจะมีบางอย่างที่ไม่เหมือนที่ควรจะเป็นอยู่เสมอ เขาจึงกลับบ้านด้วยความเศร้าใจ เพราะเขาอยากมีเจ้าหญิงที่แท้จริงเหลือเกิน

เย็นวันหนึ่ง เกิดพายุร้ายขึ้น มีฟ้าร้องและฟ้าผ่า ฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูเมือง กษัตริย์ชราจึงเสด็จไปเปิดประตู

เจ้าหญิงยืนอยู่หน้าประตูนั่นต่างหาก แต่ช่างเถอะ! ฝนและลมทำให้เธอดูงดงามเหลือเกิน น้ำไหลลงมาจากผมและเสื้อผ้าของเธอ ไหลลงสู่ปลายเท้ารองเท้าและไหลออกที่ส้นเท้า แต่เธอกลับบอกว่าเธอเป็นเจ้าหญิงตัวจริง

“เอาล่ะ อีกไม่นานเราก็จะรู้เอง” พระราชินีชราคิด แต่พระนางไม่ได้ตรัสตอบอะไร เสด็จเข้าไปในห้องนอน ถอดเครื่องนอนทั้งหมดออกจากเตียง วางถั่วลันเตาไว้บนพื้น จากนั้นพระนางทรงหยิบที่นอนยี่สิบอันมาวางบนถั่วลันเตา แล้ววางเตียงขนเป็ดอีกยี่สิบเตียงทับบนที่นอน

เจ้าหญิงต้องนอนทั้งคืนเพราะเรื่องนี้ เช้ามาก็มีคนถามว่าหลับสบายไหม

“โอ้ย แย่จัง!” เธอพูด “ฉันแทบจะหลับตาทั้งคืน มีแต่สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่ามีอะไรอยู่บนเตียง แต่ฉันนอนอยู่บนอะไรสักอย่างแข็งๆ เลย ตัวดำคล้ำเขียวไปหมด มันแย่มาก!”

ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่านางเป็นเจ้าหญิงตัวจริง เพราะนางสัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มผ่านที่นอนยี่สิบหลังและเตียงขนเป็ดทั้งยี่สิบเตียง

ไม่มีใครนอกจากเจ้าหญิงตัวจริงเท่านั้นที่จะอ่อนไหวได้ขนาดนั้น

เจ้าชายจึงรับนางมาเป็นภรรยา เพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าตนมีเจ้าหญิงตัวจริง และถั่วก็ถูกนำไปไว้ในพิพิธภัณฑ์ ซึ่งยังคงสามารถเห็นได้ แม้ว่าจะไม่มีใครขโมยไปก็ตาม

นั่นคือเรื่องจริง