<ถั่ว>>

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าชายที่อยากแต่งงานกับเจ้าหญิงแต่เธอจะต้องเป็นเจ้าหญิงจริงๆเขาเดินทางไปทั่วโลกเพื่อค้นหาสิ่งหนึ่ง แต่ไม่มีที่ไหนเลยที่เขาต้องการมีเจ้าหญิงเพียงพอ แต่เป็นการยากที่จะค้นหาว่าพวกเขาเป็นเจ้าหญิงจริงหรือไม่มีบางอย่างเกี่ยวกับพวกเขาที่ไม่เป็นไปตามที่ควรจะเป็นเขาจึงกลับมาบ้านอีกครั้งและรู้สึกเศร้าใจ เพราะเขาคงชอบมากที่มีเจ้าหญิงตัวจริง

เย็นวันหนึ่งเกิดพายุร้าย มีฟ้าร้องและฟ้าแลบ และฝนก็เทกระหน่ำลงมาทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะที่ประตูเมือง และกษัตริย์องค์เก่าก็เสด็จไปเปิด

เป็นเจ้าหญิงที่ยืนอยู่หน้าประตูแต่ช่างเถอะ ช่างเป็นภาพที่ฝนและลมทำให้เธอมองเห็นน้ำไหลลงมาจากผมและเสื้อผ้าของเธอไหลลงมาที่ปลายรองเท้าและไหลออกมาอีกครั้งที่ส้นเท้าและเธอยังบอกว่าเธอเป็นเจ้าหญิงจริงๆ

“เอาล่ะ เราจะรู้ในไม่ช้านี้” ราชินีชราคิดแต่นางไม่พูดอะไร เข้าไปในห้องนอน หยิบผ้าปูที่นอนทั้งหมดออกจากฐานเตียง แล้ววางเมล็ดถั่วที่ด้านล่าง แล้วเธอก็หยิบฟูกยี่สิบอันวางบนเมล็ดถั่ว แล้ววางเตียงอีกยี่สิบอันทับบน ที่นอน

เรื่องนี้เจ้าหญิงต้องนอนทั้งคืนในตอนเช้าเธอถูกถามว่าเธอนอนอย่างไร

“โอ้ แย่จัง!” เธอพูด“ฉันแทบจะไม่ได้หลับตาเลยตลอดทั้งคืนสวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าอะไรอยู่บนเตียง แต่ฉันนอนอยู่บนอะไรแข็งๆ ดังนั้นตัวฉันจึงดำและน้ำเงินไปทั้งตัวน่ากลัวมาก！”

ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าเธอคือเจ้าหญิงจริงๆ เพราะเธอรู้สึกถึงเมล็ดถั่วผ่านที่นอนยี่สิบหลังและเตียงสองชั้นอีกยี่สิบหลัง

ไม่มีใครนอกจากเจ้าหญิงที่แท้จริงที่จะอ่อนไหวได้เท่านี้

เจ้าชายจึงรับเธอมาเป็นภรรยา เพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขามีเจ้าหญิงตัวจริง และถั่วก็เก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ ซึ่งอาจจะยังเห็นมันอยู่ ถ้าไม่มีใครขโมยไป

นั่นเป็นเรื่องจริง